کد مطلب:41739 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:18

گنجینه پرسمان » تاريخ و سيره

قرآن عذاب قوم شعيب را چگونه توصيف مي​كند؟

قرآن مي​گويد

«هنگامي كه فرمان ما (دائر به مجازات اين قوم گمراه و ستمكار و لجوج) فرا رسيد، نخست شعيب و كساني را كه با او ايمان آورده بودند به بركت رحمت خود از آن سرزمين نجات داديم». هود/94

«سپس فرياد آسماني و صيحه عظيم مرگ​آفرين، ظالمان و ستمگران را فرو گرفت». هود/94

«صيحه» به معني هرگونه صداي عظيم است، اين صيحه احتمالا به وسيله صاعقه و مانند آن بوده است، گاهي ممكن است امواج صوتي بقدري قوي باشد كه سبب مرگ گروهي شود.

و به دنبال آن مي​فرمايد «قوم شعيب بر اثر اين صيحه در خانه​هاي خود برو افتادند و مردند» و اجساد بي​جانشان به عنوان درسهاي عبرتي تا مدتي در آنجا بود. هود/94

آنچنان طومار زندگاني آنها در هم پيچيده شد كه «گويا هرگز ساكن آن سرزمين نبودند. هفت روز، گرماي سوزاني سرزمين آنها را فرا گرفت، و مطلقاً نسيمي نمي​وزيد، ناگاه قطعه ابري در آسمان ظاهر شد و نسيمي وزيدن گرفت، آنها از خانه​هاي خود بيرون ريختند و از شدت ناراحتي به سايه ابر پناه بردند.

در اين هنگام صاعقه​اي مرگبار از ابر برخاست، صاعقه​اي با صداي گوش خراش، و به دنبال آن آتش بر سر آنها فرو ريخت، و لرزه​اي بر زمين افتاد، و همگي هلاك و نابود شدند.

تمام آن ثروتهائي كه به خاطر آن گناه و ظلم و ستم كردند و تمام آن كاخها و زينتها و زرق و برقها و غوغاها، همه از ميان رفت و همه خاموش شدند.

سرانجام قرآن مي​فرمايد «دور باد سرزمين مدين از لطف و رحمت پروردگار همانگونه كه قوم ثمود دور شدند». هود/95.

روشن است كه منظور از «مدين» در اينجا اهل مدين است. آنها بودند كه از رحمت خدا دور افتادند.

---

قصه هاي قرآن

حضرت آيت الله مكارم شيرازي